Mijn USP is dat ik het ZELF allemaal heb doorleefd

Mijn USP is ontstaan doordat ik zelf ondernemer/bestuurder ben en aan het hoofd heb gestaan van een vennootschappelijke structuur waaraan ik zelf (mede) heb gebouwd, maar die door overlijdens in de aandeelhouderschare en marktomstandigheden noodgedwongen moest worden afgebouwd.

Daarbij heb ik het hoofd moeten bieden aan alle omstandigheden die zich daarbij voordoen. Vertrek van medewerkers, beslagleggingen, executieveilingen, rechtszaken tot de Hoge Raad en terug, arbitrages, uitkopen aandeelhouders, verkopen van activiteiten, opheffen van vennootschappen, stoppen met activiteiten, aansprakelijkheidstellingen, familieberaden, overleg met allerlei betrokken partijen (partijen waarmee wij samenwerkten, banken, accountants, advocaten, notarissen, deurwaarders, etc.) en ga zo maar door.

Voordat ik in die situatie was had ik voor mijn idee de schaapjes op het droge. Geen volvette maar enigszins magere, maar wel met een goede en warme vacht. Daarna kwamen de slapeloze nachten en de gedachten van, stel dat ….. Maar het enige dat je kunt doen is voorwaarts. Behoedzaam en als het niet anders is, strijdend ten onder. Die gevoelens kunnen je adviseurs niet hebben hoe betrokken zij ook zullen zijn, want je bent een klant als velen. Dat is hen zeker niet te verwijten hetgeen ik ook niet doe of heb gedaan. De adviezen, hulp en opmerkingen van velen hebben mij in de vele jaren natuurlijk goed geholpen.

“In the end” moet je het zelf zien te rooien, en dat is mij gelukt. Vandaar de opmerking: Ik heb het zelf doorleefd, en ik weet en begrijp wat u als ondernemer kunt voelen.